Mayit Nyeggrok Ing Pesisir Bulak Baru Dievakuasi , Ora Dikenal Ora ana Indentitas

 

Jepara – Dina iki Setu 31/12/2022 watara jam 14.30 Tim Relawan Gabungan mengevakuasi jenazah ing pantai Bulak, Kecamatan Kedung, Kabupaten Jepara. Jasad lanang rusak kakumbah ing pantai Bulak Baru. Sepisanan diweruhi nelayan banjur lapor menyang aparat desa sing paling cedhak.

“Kawitane para penemu ora ngira yen jenazah sing terdampar kuwi mayat. Nanging, sawise ditekani, jenazah pancen rusak, sawise menehi katrangan luwih lanjut, tim teka ngungsi," ujare Adi Relawan saka KRJ Jepara marang primbonewongnjawa..


Adi nambahake, amarga awake mapan ing pantai adoh saka dalan gedhe, tim kasebut mudhunake prau karet. Tekan lokasi, tim banjur ngevakuasi jenazah kanggo digawa menyang mobil liwat dalan tanggul. Ambulans diparkir ing dalan gedhe Panggung Semat Jepara.Kajaba SAR Jepara, KRJ, PMI,
Pramuka, BPBD, Babinkamtibmas, melu kegiatan evakuasi iki

Sauntara kuwi, Alba Muh.Mukhid, relawan KRJ Jepara sing ngirim jenazah kanggo diotopsi menyang RSUD Jepara sing dikontak Kabarseputarmuria ngandhakake, kondisi mayit rusak ing sawetara bagean, sirahe wis awujud balung tengkorak, sing raine angel dikenali.Kajaba iku, ora ana identitas apa-apa, mung sisa-sisa sandhangan sing ditempelake.Mulane kondisi Umur uga ora bisa dingerteni amarga rusake mayit.
 

“Dadi klambine isih ditempelake, kalebu kaos biru, dene kathok cendhak ireng ana tulisan Adidas. Celanane ireng lan ana kemungkinan ana hubungane karo mayit sing ditemokake ing Pantai Kartini,” imbuhe Alba Muh. Mukhid.

Kangge warga ingkang gadhah sanak kadang kantun kawontenan ing nginggil, enggal-enggal dateng RS Kartini Jepara. Kanggo mesthekake kahanan mayit ing ndhuwur. Yen ora ana laporan, jenazah bakal langsung dikubur ing suket.(Pak Muin)

ROB "BANDANG" SAKA SEGARA PULUHAN OMAH ING DUKUH BANDENGAN SURODADI JEPARA KELEBAN BANYU

Jepara - Puluhan omah ing dhusun Bandengan Surodadi, Kecamatan Kedung, Kamis 29/12/2022 kebanjiran amarga ombak gedhe sing melanda pesisir lor Jawa. Banyu segara cepet-cepet mlebu omah-omah warga saengga ana sawetara barang sing ora bisa disimpen. Kedadean rob bandang dumadi watara jam 1 esuk lan cepet banget.

“Pancen ana informasi yen tanggal kuwi ana kedadean rampog dhuwur. Nanging, warga ora ngrumangsani yen banyu pasang teka cepet banget. Dadi akeh kasur ing lantai ora bisa disimpen,” ujare Riki warga Desa Surodadi marang Kabar Seputarmuria.
Rampok dhuwur ing wayah esuk iki cukup dhuwur amarga meh kabeh omah sing durung diunggahake kena banyu rampok. Paling ora ana 30 omah sing kebanjiran banyu wiwit saka entheng nganti abot kaya wetenge wong diwasa.

“Amarga banyu rob tekane  cepet, ana warga sing turu ing kasur ing jogan, ora bisa nyimpen kasur amarga dumadakan kiwa tengen ana banyu kabeh. Piranti listrike ana sing rusak amarga korsleting listrik,” imbuhe Riki sing mburi omahe uga kebanjiran.

samana ugi ingkang dipunandharaken dening Sokib, kadadosan banjir bandhang menika boten namung sepisan nanging ping kalih. Penyebab utama yaiku tanggul tambak sing rusak ing pinggir pantai. Kajaba iku, tanggul kali uga kena abrasi. Supaya banyu rob  langsung mlebu ing wilayah pemukiman. Pendhudhuk sing omahe cendhek  saben rob  gedhe bakal kebanjiran. 

“Sing kebanjiran kuwi omah-omah warga ing sangisore dalan. Sing diunggahake paling ora dhuwure padha karo  dalan mesti  aman. Yen tanggul tambak lan kali ora dibangun , solusi utama yaiku ngunggahake omah warga nganti padha karo dalan gedhe,” ujare Sokip.

Masalahe, ora saben wong duwe dana kanggo nggedhekake omah supaya omah sing kebanjiran terus kedadeyan yen musim kulon utawa rampokan gedhe. Sauntara kuwi, kanggo nggawe tanggul kanggo ktambak  lan kali uga mbutuhake dhuwit sing cukup akeh. Ora mung APBD I lan APBD II, nanging butuh dana sing dibutuhake saka pusat utawa APBN.

“Nanging kanggo omah-omah sing kebanjiran wong-wong miskin, muga-muga bisa dialokasikan dana kanggo renovasi omah utama kanggo ngedegake omah-omah supaya ora terus kebanjiran yen ana banjir gedhe,” pangajab Sokib. , pengurus KSU Mina Barokah desa Surodadi. (Pak Muin)

Tambak Iwak Ing Njeporo Rendengan Njagaake Urang Saka Segara

 

Jepara – Wayah rendheng wis teka, produksi uyah wis rampung, petani saiki ngendelake penghasilan saben dina saka masang jebakan utawa Sentengan (bubu). Ing mangsa kemarau, petani bisa entuk bathi akeh, nanging saiki petani mung ngandelake iwak lan udang sing mlebu ing jebakan. Asil gumantung ing cuaca, kadhangkala bisa entuk akeh, kadhangkala ora entuk apa-apa.

Asnawi (57), warga desa Kedungmutih, kecamatan Wedung, sing nyambut gawe ing tambak ing desa Kalianyar, kecamatan Kedung, mratelakake, yen tekan mangsa rendheng, tambak kasebut mung ngendelake penghasilan saben dinane saka nangkep udang nganggo senthengan . . Bubu utawa senthengan  dipasang ing wayah sore lan esuk watara jam 5 esuk diangkat kanggo njupuk asil.

“Musim udan, petani kudu sregep ngopeni tambak supaya bisa terus ngasilake. Sawise produksi uyah rampung, blumbang maneh kebak banyu udan lan banyu segara. Mula supaya bisa terus ngasilake, kondisi tambak kudu dijaga, contone njupuk lumpur saka tambak  saliyane iku tanggul uga diunggahake supaya ora kena rob ”, ujare Asnawi sing. wis nggarap tambak  luwih saka 20 taun Rebo 28/12/2022

Kandhane Asnawi, yen duwe modal lan  tanah tambak sing dhuwur, aman saka rob  lan banjir. Nalika mangsa rendheng, biasane diisi wiji bandeng utawa udang. Nanging, amarga kolame ora aman saka banjir lan rob , dheweke ora nyebar wiji iwak utawa udang. Mula dheweke ngarepake asil saka urang alami saka njaba kolam sing mlebu jebakan utawa jebakan.

“Ya kuwi amarga gumantung saka asil alam, asile ora mesthi, kadhangkala bisa akeh, kadhangkala bisa sithik gumantung karo kahanan alam. Yen hawane panas, asile ora akeh, kadang ora ana asile. Yen kahanan atis lan udan, biasane akeh udang sing nyedhaki tambak,” tambahe Asnawi.

Kaya ing pungkasan Desember, ombak segara lan akeh udan blumbang wiwit metokake woh. Udang wis mulai mlebu kolam amarga banyune adhem, nanging mung udang cilik sing mlebu. Supaya saben dina ana asil sing digawa mulih. Saliyane rong udang ukuran cilik lan medium, sawetara kepiting uga mlebu jebakan.

“Kanggo udang cilik dituku bakul  Rp 10.000 – Rp 15.000 kaya iki . Banjur udang sing kaya mangkene iki dituku dening kolektor regane Rp 30.000. Kepiting cilik kaya iki regane watara Rp 25.000 – 30.000. Sawise dipilah pilah  kaya mangkene, banjur didol menyang pasar,” ujare Asnawi maneh.

Mufalihah (52), bojone Asnawi kandha, saben dina dheweke dodolan udang lan kepiting  ing pasar anyar sing ora adoh saka omahe. Asile ora ajeg  gumantung saka asile urang lan kepiting. Menawi begja, sedina saged pikantuk Rp 150.000. Nanging yen kahanan sepi, penghasilane bojone saka tambak iku Rp 50.000, malah kadhang kurang saka iku.

“Musim ombak kaya ngene iki, asil tambak iwak lumayan apik, nanging sayange yen ing pasar akeh udang, regane langsung mudhun. Aku arep nyimpen kanggo didol sesuk nanging udang kaya iki ora bisa disimpen suwe amarga wedi bosok. Dadi, regane regane tetep didol saben dinane,” ujare Mufalihah. (Pak Muin)

Tuku Duren Luwih Mantep Di Pangan Ning Nggon Bakule , Ana Sing Kuciwa Yen Mangan Ning Omah.

 

 
 

Jepara - Saiki wit durian Jepara wiwit panen nanging amarga cuaca sing kurang apik saliyane udan deres lan angin banter wit durian kasebut ora bisa ngetokake woh. Mula regane woh durian Jepara lokal sing kualitase apik cukup dhuwur, ana sing nganti Rp 250.000. Yèn biasané cilik, wiwit Rp 50.000 wis bisa.
 

Nanging supaya penggemar durian ora kuciwa sawise tuku woh durian, luwih becik dipangan langsung. Yen tuku langsung digawa mulih, biasane para pedagang ora njamin yen durian sing dituku rasane enak legit . Mula, supaya ora kuciwa, ati-ati sadurunge tuku lan rasakake ing papan kasebut.
 

Mbah Sokhib, salah sijine netizen ing akun Facebook-ne, curhat lan kuciwa nalika tuku woh durian iki. Woh durian sing regane Rp 400.000 sing dituku kabeh ora pantes dipangan. Mung siji woh sing rasane kaya mlebu ing ilat lan wohe ora gedhe, mula dheweke cukup kuciwa karo kahanan kasebut lan ora bakal kedadeyan maneh.

“ Yen tuku durian dipangan nggone wae, soale bakule yo durung mesti ngerti njerone mung taksiran opo maneh wong anyaran sing ora reti durian.  cukup aku  wae sing  kapusan  duren  Rp 400 ewu utawa ora dipangan kabeh,” tulise sing entuk 57 komentar saka kancane netizen.

Weruh kahanan kasebut, Salim, warga Raguklampitan, kecamatan Batealit, ora mbantah yen pancen ana pedagang sing ora ngerti babagan woh durian. Mula dheweke menehi jaminan marang kabeh pelanggane yen durian sing dituku saka dheweke kudu gawe marem pelanggan. Mula dheweke nyaranake teka menyang panggonane bakul lan dipangan ing papan kasebut. Yen durian ora enak lan ora cocok dipangan, dheweke langsung ngganti.
 

“Supaya ora kedadean kaya ing ndhuwur, yaiku sing tuku kuciwa, disaranake sing tuku duren langsung tuku duren nang lokasi. Yen arep digawa mulih, kudu dipriksa kanthi bener lan aja mung ngrasakake bau. Sampeyan iki kanthi mbukak bagean cilik saka woh durian banjur njupuk sampel lan dicicipi yen cocok, banjur sampeyan mbayar lan nggawa mulih," ujare Salim.

Nanging kanggo njaluk woh durian Jepara kualitas apik, manis, pait lan legit. Saiki kudu nglampahi jero. Amarga produksi woh durian ing Jepara taun iki ora akeh amarga kahanan cuaca sing ora ramah. Kaya dene wit durian duweke eyang ing desa Raguklampitan, 7 wit, mung 1 wit sing bisa dipanen kanthi woh sing apik. Meh kabeh desa penghasil buah durian ngalami kahanan kaya ngono.
 

“Supaya ora kuciwa, saranku mung langsung marani bakul lan mangan langsung, yen ora bisa, mengko diganti sing anyar. Aku uga ngedol, dadi sing teka ing panggonanku kudu marem, yen wis marem mesthi bakal teka maneh karo kanca-kanca. Aku wis praktek, pelanggan teka dhewe yen wis wareg karo durian sing dituku, Salim. (Pak Muin)

Woh Duren saka Jepara Rasane Manis Legit Ngalahake Durian Saka Njaba

Jepara – Salah sijine woh-wohan sing disenengi wong akeh yaiku durian, sayange ing taun iki Jepara sing kondhang dadi pemasok durian bermutu, durung ngasilake asil sing apik. Dadi saiki rega durian asli saka Jepara cukup dhuwur dibandhingake karo durian ing njaba Jepara. Sejatine Jepara wiwit panen durian ing wulan Desember iki. Dadi durian sing didol sadurunge wulan iki yaiku durian impor saka njaba Jepara. 

“Durian Jepara bakal dipanen ing wulan Desember iki. Nanging sayangé mungkin amarga asil cuaca ora apik. Contone, saka 7 wit durian sing duweke simbah, mung siji sing wohe apik, sing liyane ora apik. Aku dodol durian kiro-kiro 4 sasi, nanging aku dodolan Jepara, pas Desember iki. Sakdurunge aku ngimpor woh durian saka Bali, Lampung lan uga wilayah Sumatra liyane,” ujare Salim, warga desa Raguklampitan, kecamatan Batealit. 

Salim sing uga dodol madu kandha yen dodolan woh durian ing omahe iku urusane bojone. Sawise mulang ing PAUD, dheweke duwe wektu luang, mula dheweke mikir dodolan durian. Amarga wit durian ing Jepara durung metu wohe, aku bakal nggawa durian karo kanca-kanca saka njaba Jepara. Sawise teka, durian dibagi-bagi kanggo didol ing sekitar Jepara. 

“Sawijining wektu methik durian biyasane truk sing dipetik gumantung stoke, bisa saka Jawa, Sumatra utawa tekan Bali. Nanging, miturut pangenalan pelanggan, rasa durian saka njaba Jepara isih kurang. Menawi durian Jepara menika khas, legi lan pait ingkang ndadosaken ketagihan. Saiki durian sing dakdol yaiku durian lokal Jepara amarga wit durian ing kene wis mulai panen,” ujare Salim. 

 

Kanggo woh durian Jepara lokal sing didol, Salim njamin kwalitase dadi dheweke njamin bakal ngganti durian anyar yen rasane hambar lan ora manis. Kanthi jaminan iki, saben dina wong teka tuku lan ngrasakake durian ing omah. Kajawi warga Jepara, kathah para panuku ingkang saking luar daerah kados dene Demak, Kudus, Semarang malah wonten ingkang saking Pati. 

“Dhek durian lokal saka Jepara aku jamin sing tuku mesti marem. Yen ana durian sing rasane ora legi utawa anyep (Jawa) yen dipangan, langsung tak ganti. Semono uga sistem COD utawa pengiriman menyang papan sing dituku sing tuku langsung dites sadurunge dituku kanthi njupuk sampel. Nek mathuk ya dituku, yen ora pas ya aja digawe”, ujare Salim sing dodolan madu luwih saka 10 taun.

Miturut Salim, rega dodolan durian Jepara lokal gumantung saka kondisi wohe, yen ukurane gedhe lan dites rasane legi, rasane legit minangka ciri khas durian Jepara, regane bisa nganti Rp 200-250 ewu saben woh. Dene rasane legi biyasa lan ora gedhe banget, wiwit Rp 50.000 sampeyan bisa ngrasakake durian lokal Jepara. Mula dheweke menehi saran, yen pengin ngrasakake woh durian, luwih becik marani bakul lan mbukak langsung lan ngrasakake. 

“Pancen akeh sing tuku sing kuciwa nalika tuku woh durian ing pinggir dalan, contone, langsung digawa mulih. Tekan ngomah tak bukak dipangan bareng-bareng, hambar, ana sing ora bisa dipangan. Dadi, yen pancen pengin ngrasakake woh durian, mangan langsung lan njaluk jaminan, yen ora cocog kudu diganti," piterange Salim. 

Dadi, kanggo para penggemar buah durian lokal khususe saka Jepara sing rasane legi lan pait bisa teka menyang Mas Salim Madu utawa Mbak Alfi Nurul Hidayah SPd Komplek Pondok Pesantren Bukhoriyah desa Raguklampitan RT 17 RW. 04, Kecamatan Batealit, Kabupaten Jepara, nomer HP 082324259862

Kenalan Karo Mas Suwarto To-Ti Seniman Jepara Sing Sarwo Biso

 

Mas Warto Ing Pentas Musik Ndhangdhut

Jepara - Jagad panglipur ing Jepara mesthine kenal marang Warto Warti, seniman pentas kanthi swara loro bisa nduweni swara priya  lan swara wanita . Warga desa Jerukwangi, kecamatan Bangsri iki, wis nglipur warga Jepara wiwit taun 2000-an. Nganti dina saiki, priya sing lair ing Madiun iki terus kolaborasi karo seniman liyane ing jagad hiburan Jepara. Wiwit saka nyanyi ing campursari, orkes Melayu Dhangdhut, sinden  wayang kulit , pratanata cara lan uga cucuk lampah ing upacara penganten.

"Minangka seniman aku kudu bisa nindakake kabeh  mbuh amarga bakat utawa rejeki ing babagan iki .  Amarga  aku bisa duwe swara loro , wong-wong akeh sing nyeluk  aku iki Warto Warti utawa dicekak To-Ti. To-Ti iki  minangka brandku saliyane seniman , aku uga duwene kegiyatan liya penyelenggara acara pernikahan lan uga usaha kuliner sing labele ayam bakar cak toti,” ujare Suwarto, seniman panggung Jepara sing ngobrol karo primbone wong jawa  liwat gadget.

Suwarto sing lair ing desa Kedungjati, kecamatan Balerejo, Kabupaten Madiun, ngakoni yen dheweke bisa tekan  ing Jepara amarga kancane nalika sinau ing STSI Surakarta, Dalang Ki Nuryanto. Nalika ana acara ing Jepara dheweke tampil lan penampilan pisanan ing Jepara ndadekake para penonton seneng lan bungah. Sawisé iku, undangan pentas ing kutha ukir iki terus-terusan. Penampilane jumbuh lan trep karo selerane masyarakat Jepara saengga bakat senine ngrembaka kanthi apik senajan akhire ora duwe wektu kanggo lulus kuliah seni ing Solo.

“Alhamdulillah, masyarakat Jepara padha terhibur karo pagelaranku, apamaneh aku bisa nduwe swara ganda kanggo lanang lan wadon. Dadi iki nggawe penampilanku ilang. Wong Jepara seneng musik dhangdhut, aku bisa nembang dhangdhut, yen ana campursari aku uga bisa nembang campursari, malah aku bisa nyinden. Iki sing gawe warga seneng ngajak aku memeriahkan acara apa wae”, tambahe Mas Warto Warti sing ngakoni wis kepenak urip ing Jepara.

Mas Warto nambahake, bakat seni kasebut asale saka bapake sing dadi wayang lan ludruk niyogo. Saben-saben bapake manggung kerep diundang senajan kadang-kadang kudu keturon ing antarane bonang gamelan sing lagi dimainake bapake. Saka saben pertunjukan sing dileksanakake, dheweke ngakoni yen dheweke krungu apa-apa kajaba gamelan. Saka kono dheweke ngerti yen bakat sing saiki mili luwih otodidak saka panggung, sanajan wektu iku dheweke arang banget nonton pagelaran seni.

“Ya, kulawargaku biyen uripe susah amarga wiwit cilik bapakku ngajak aku hijrah menyang Kalimantan dadi niyaga wayang lan kethoprak  sing asile ora akeh.  Sekolah formal bisa lulus SMA  aku matur nuwun. Lan aku pancene pengin rampung sinau ing universitas nanging nyatane Drop Out. Nanging untunge ing STSI Solo  ketemu seniman Jawa saka Jepara  sing linuwih kaya Ki Nuryanto lan Ki Hendro Surya Kartiko . Saenggo aku  bisa ngembangake bakat seni ing Jepara nganti saiki,” ujare Mas Warto sing omahe ing Jawa Timur ing kecamatan padha karo Abah Kirun. seniman kondhang saka Jawa Timur.

Babagan penampilan panggung, Mas Warto njlentrehake, minangka ciri wong asli Jawa Timur ora ninggalake udeng udeng. Nanging, amarga saiki manggon ing Jepara lan wis tresna marang bumi Jepara, dheweke nggabungake keunikan Jepara, yaiku Tenun Troso, dadi busana panggung. Dadi saben manggung kudu nganggo klambi sing digawe saka kain Tenun Troso, iki kabeh bukti tresnane marang tlatah Jepara sing saiki dienggoni.

 

“Wong sing weruh rupaku mesthi ngerti yen aku iki dudu asli Jepara amarga udeng-udeng sing dakgunakake. Nanging sak ngisore klambi  utawa jas sing dakenggo ing panggung  iki gaweane warga Jepara. Iki minangka kampanyeku marang masyarakat yen Tenun Troso minangka karya asli saka Jepara sing kudu dilestarekake. Nalika lomba ing tingkat provinsi, aku uga nganggo klambi Tenun Troso iki,” ujare Mas Warto, bojone Mbak Muryana lan bapake Dinar Prabu Wardana.

Wiwit taun 2009 Mas Warto Warti mlebu Rumah Sakit Kartini Jepara minangka pegawe, nanging dheweke ngakoni yen profesine minangka seniman ora mandheg nanging saling melengkapi. Nalika ana pegaweyan dadi seniman sajrone jam kerja, dheweke bisa ijol-ijolan jam karo sesama karyawan lan ora ngganggu kinerjane. Satemah ngantos samenika pedamelan manggung taksih dipuntindakaken kanthi sae minangka wujud panglipur masarakat saha jiwa seni terus mili tanpa leren.

“Ya, apa wae pegaweyan utawa profesi apa wae, wis wayahe nyambut gawe ing rumah sakit, mula nindakake kuwajiban lan kuwajiban manut aturane perusahaan. Minangka seniman, kita kudu bisa nyediakake seni sing nyenengake lan mendidik masyarakat. Profesi loro iki nglengkapi aku amarga nalika manggung uga nyelipake pesen kesehatan marang masyarakat,” tambahe Mas Warto karo menehi nomer HP 081321210177 kanggo sapa wae sing arep ngeterke seniman ganda ing Jepara. Kajaba iku, ana uga bisnis kuliner lan wedding organizer. (Mbah Muin)

Desa Kendalasem Desa “ Uyah “ Ing Demak , Ngangkut Uyah Nganggo Perahu

 

Desa  Kendalasem kecamatan Wedung kabupaten Demak wiwit mbiyen mujudake desa pengasil uyah . Wargane sing ambyur ing pakaryan nggawe uyah cacahe atusan wong. Dene ambane tambak uyah ana atusan hektar.  Anane warga sing nggawe uyah wiwit tahun 1970 an sakdurunge iku warga kabeh nandhur pari  ing sawah. Sakteruse ana sebagian sawah sing dialih fungsikan dadi tambak kanggo nggingu iwak lan uga nggawe uyah.

 Sawah sing digawe uyah saya suwe saya tambah amba amarga prosepeke nandhur pari lan nggawe uyah luwih nguntungake yen sawahe digawe tambak.  Nggarap sawah saliyane modhale gedhe uga pangrumate uga angel saenggo saben tahunne durung mesti entuk asil utawa bathi. Nanging yen nggawe uyah bisa ditemtoake akeh bathine lan uga modhale ora akeh yen dibandhingake karo yen nggarap sawah.

 “ Mbiyen warga kene sing nggarap sawah kanggo nandhur pari luwih akeh tinimbang sing nggarap tambak. Nek wektu iki akeh sing nggarap tambak utamane nggawe uyah lan uga ngingone iwak yen wayah rendheng . Sanggo wektu iki desa Kendalasem mujudake desa sentrane industry garam rakyat ing kabupaten Demak “, ujare Shomad warga desa Kendalasem.

Yen wayah ketiga warga desa Kendalasem padha seneng atine amarga tambake uyahe bisa di panen. Saka sil panen uyah mau warga bisa nyukupi urip saben dinane . Sakliyane iku saka asil uyah iki do iso nyekolahake anak-anake tekan perguruan tinggi. Yen ngepasi rega uyah larang akeh petambak uyah sing padha ndandhani omahe , tuku kendharaan roda loro malah ana sing isi tuku kendaraan rodha papat.

 

Terminal Uyah Ing Pinggir Kali

Uyah  saka tambak  sing adoh saka dalan gedhe yen wayah panen saben dina diangkut menyang terminal uyah yakuwi panggonan khusus kanggo ngedhunake uyah saka tambak. Sakwise uyah mau kumpul akeh ing terminal uyah mau sakteruse diangkut nganggo Truk Truk gedhe di gawa menyang njaba kutha Demak. Uyah saka desa Kendalasem iki sing akeh digawa menyang pulo Sumatera  kayata Lampung, Bengkulu , Medan lan ana sing nganti tekan Aceh.

 Saka tambak menyang terminal uyah mau ora bisa diangkut nganggo sepeda motor utawa kendharaan roda papat amarga ora ana akses dalan. Saka tambak menyang terminal uyah mau diangkut ngganggo perahu liwat perahu sing diobahake nganggo mesin. Sanggo ing desa Kendalasem ana warga sing nyambut gawene ngangkut uyah saka tengahe tambak tumuju menyang terminal uyah.

 Somad ngandharake warga desa Kendalasem sing ambyur ing pakaryan ngangkut uyah ini meh ana satusan wong. Kanthi modal perahu mesin lan tenaga saben dinane entuk asil sing iso kanggo nguripi keluargane.  Asile para warga sing nyambut gawe dadi buruh angkut uyah nganggo perahu lumayan banget yen wiwit panen raya. Saben dinane paling sithik entuk Rp 150 ewu  dene yen pas ngepasi uyah sing diangkut akeh sedina ora ucul Rp 300 ewu.

  Yen dietung warga kene sing ambyur dadi tenaga angkut uyah ana satusan wong. Dene bayarane rit ritan sak rite wektu iki Rp 150 ewu sing ngawa uyah 50 zak. Saka tengahe tambak tenaga angkut mau njunjungi uyah mlebu perahu, sakwise uyah sing diwadahi zak mau mlebu perahu sakteruse digawa menyang terminal garam nganggo perahu. Sakwise tekan terminal uyah mau didhunake saka perahu di tata ing terminal “, ngono kandhane Shomad sing uga nduweni pakaryan dadi petambak uyah.

 Angkutan uyah ing desa Kendalasem sing ngandhalake perahu mbutuhake kali sing jero ben lumakune perahu lancar . Nanging wektu iki kali sing diliwati perahu akeh sing cethek amarga akeh lumpure. Para tenaga angkut njaluk marang pemerintah khususe pemerintah kabupataen Demak nganaake normalisasi kali kali sing ana satengahing tambak uyah. Cara ne kali mau dikeruk nganggo bego lumpure kali diunggahake manyang sisih kiwa  tengenne kali.

 “ Wis suwe ora ana kegiyatan normalisasi kali ing desa Kendalasem iki . saenggo yen wayah kaline surut perahu perahu mau kangelan liwat merga lumpur kali ngalangi mlakune perahu. Kahanan iki ndadeake wektu angkute tambah suwe lan uga tenaga sing metu luwih akeh. Biyasane isi ambal pindho merga kaline cethek mung bisa liwat sepisan wae . Dadine ngurangi pengasilane tenaga angkut garam “, kandhane Shomad wae.

 

Rehap Terminal Uyah

Sakliyane kali sing cethek kahanane bangunan  terminal uyah uga mrihatinake . Rata rata bangunan terminal uyah sing nggawe para  bakul utawa pedagang uyah ing kono. Wektu iki bangunan  terminal uyah saka pring lan payone saka kentheng lan asbes. Dene jogane sing kanggo panggonan mudhune uyah isih lemah utawa ditelasari plastic amba. Sanggo yen dideleng katon prasaja. Panggonan senggrokan perahu ya isih wujud lemah .

 Ndeleng kahanan iku para bakul uyah lan uga tenaga angkut uyah nduweni pepinginan yen terminal uyah ing desa Kendalasem di bangun sing apik . Sakliyane di deleng nyenengake uga bisa nambahi kelancarane kegiyatan bongkar muat uyah ing terminal uyah. Bangunan saka pring diganti bangunan nganggo saka beton sing gedhe . Dene lantai utawa jogane terminal garam di cor utawa di keramik ben uyah sing dibongkar muat resik .

  Pinggir kali kanggo bongkar muat uyah sing wektu iki isih wujud lemah . Yen iso di wenehi talud saka pasangan watu utawa beton. Sakwise ana talute terus diwenehi ban ban mobil bekas kanggo sandarane perahu . Perahu sing sandar ing terminal garam aman lan nyaman nalika ngedhunake uyah “, panjalukke Shomad. ( Fatkh.M)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nggolong Tradisi Panen Iwak Ing Pesisir Demak lan Jepara

Ing pesisir Demak lan Jepara Jawa Tengah ana siji tradisi sing nganti wektu iki isih di uri uri kalestariyane. Tradisi iki magepokan karo panen iwak ing tambak sing saben tahun sepisan di leksanaake. Tradisi panen iwak ing tambak iki kawit mbiyen diarani “nggolong” dene wong wong sing melu nggolek rejeki diarani “jrupo”. Nggolong lan jrupo ora bisa di pisahake amarga yen ana wong nggolong mesti ana wong jrupo.

 

Tambak ing pesisir Jepara lan Demak saben setahun disat lan di panen iwake . Tambak sing wis ora ana banyune mau sateruse digaringake saperlu kanggo gawe uyah. Dene yen wayah rendeng kabeh tambak di lebi banyu saperlu diingoni bibit iwak kayata urang windu , urang vanamie, iwak Bandeng , iwak Mujaher lan iwak nila. Saenggo tambak tambak mau bisa entuk asil loro siji saka ngingoni iwak ing wayah rendeng lan nggawe uyah ing wayah ketiga.

 Solehan (56) petambak saka desa Kedungmutih kecamatan Wedung ngandharake tradisi nggolong utawa panen iwak ing tambak wis ana nalika dewekke isih cilik. Wektu samana dewekke melu jrupo utawa nggolek iwak sak mburine wong wong sing nduweni tugas  nggolong saka wong sing nduweni tambak. Kanthi alat sing jenenge seser lan wadah iwak dewekke tansah melu yen ana wong sing nggolong tambak. Saka jrupo iki dewekke iso entuk dhuwit jajan lan uga bisa kanggo tuku piranti sekolah wektu iku. 

“ Jaman cilikkanku kabeh bocah cilik cilik ing desa yen ana warga sing nggolong mesti melu menyang tambak jrupo. Kadang kadang mbolos sekolah amarga ana tanggaku sing nggolong tambak . Dhuwit saka adol iwak mau kanggo jajan lan uga kanggo tuku klambi anyar wanci badha “, ngono pratelane Solehan marang PS sing ndelok saka cedhak carane nggolong iwak.

 

Slametan Utawa Manaqiban

 Solehan  ngandharake petambak sing arep miwiti nggolong utawa panen tambakbiyasane nggelar acara slametan utawa manaqiban ing tambak sing arep di golong urtawa dipanen. Sing maca manaqib utawa ndongani yaiku pak kyai utawa tokoh agama Islam ing desa. Dene slametane biayane ingkung ayam lan sego janganan. Nalika tambak wiwit disat banyune migunaaake mesin pompa air . Wong wong sing arep nggolong melu slametan utawa ndonga bareng samana uga wing sing jrupo uga melu ndonga ing sakmburine . Rampung ndonga sakteruse mangan bebarengan wujud tanda  syukur lan uga njaluk muga muga anggone nggolong entuk asil akeh.

 Sakwise tambak banyune asat sakteruse wong wong sing nduweni tugas ngolong mudhun miwiti panen iwak utawa nggolong. Yen tambake amba wong sing duweni tugas nggolong utawa nyurung galengan tambak 8-10 wong . Dene yen tambake ciyut biyasane mbutuhake tenaga nggolong 4-5 wong. Tenaga nggolong biyasane dibayar sing nduweni tambak upahe umum tenaga kerja sedina wektu iki Rp 75 ewu – Rp 100 ewu. Tenaga nggolong tugase nyurung galengan lan uga nyekel iwak dileboake wadah .

 “ Tenaga nggolong bayarane kaya tenaga serabutan harian ing pomahan , nanging yen bubar nggolong biyasane ditambahi bonus lawuhan iwak lan urang kanggo sing ana omah. Dene yen sing nggolong entuk rejeki akeh kadang kala isihdiwenehi bonus maneh “, kandhane Solehan sing saben tahun sepisan mesti nggolongake tambake.

 

Tradisi nggolong tambak ing pesisir Demak lan Jepara iki biyasane dileksanaake yen mangsa ketiga teka . Tambak –tambak kabeh digaringake kanggo persiyapan nggawe uyah . Saenggo saben dina ana tambak sing digolong saenggo tumrape wong sing jrupo bab iki dadi rejeki rutin saben setahun sepisan . Kanthi alat seser lan wadah iwak warga sing jrupo saben dinane entuk asil saka adol iwak anggone jrupo.

Jrupo Asile Lumayan

Kangone warga pesisir anane wong nggolong mujudake pametu tumrape wong sing jrupo kanggo mblanjani keluargane saben dinane. Saka jupro iki warga entuk pametu sing lumayan . Apa maneh yen sedina ana warga sing nggolong luwih saka siji lan wektubne beda esuk karo sore. Saenggo saka jrupo iki sedinane warga entuk asil Rp 50 ewu – Rp 75 ewu . Malah ana uga sing entuk asil tekan Rp 80 ewu – Rp 100 ewu sedinane.

“ Aku yen kebeneran ora oleh job nggolong tambak ya melu jrupo , yen wayah ketiga kaya ngene asile ya lumayan tenan amarga sedina paling sitik iso rong panggonan . Sakliyane iku cacahe wong sing jrupo sithik ora kaya mbiyen . Bocah bocah enom do nyambut gawe ana ing pabrik “, kandhane Ali Mahmudi warga desa Kedungmutih sing asring disambat tanggane nggolong tambak lan ugo jrupo ing tambak sing di golong.

Tradisi Nggolong tambak iki miturut Ali Mahmudi wis dadi tradisi sing isih diuri uri anane ing pesisir Demak lan Jepara. Senajan cacahe wong sing jrupo ora akeh koyo mbiyen , nanging ana wae warga sing melu jrupo yen tanggane nggolong tambak. Yen ora ana sing jrupo iwak iwak sing kecer ing sakmburine wong sing ngolong mau ora nduwe manfaat amarga mbalik menyang banyu maneh. Nanging senajan sithik warga sing melu jrupo  nanging tradisi nggolong isih terus lumaku nganti saiki.

 Tumrape wong pesisir Demak  tradisi nggolong btambak iki ora dilaleake ngono wae ,amarga sakliyane ana unsur ngelestareake adat lan budaya utawa kearifan local . Tradisi nggolong tambak iki mujudake rasa tulung tinulung utawa keawtiakawanan social sing wektu iki saya luntur. Yen ana tanggane sing seneng tangga liyane uga ngrasaake rasa senenge. Dene yan ana tangga sing nampa kesusahan tangga liyane melu ngrasaake kesusahane tangga. ( Fatkh.M )

Desa Kedungmalang Sentrane Pengasinan Iwak Ing Jepara

 

Desa Kedungmalang kecamatan Kedung kabupataen Jepara minangka desa pesisir . Wargane urip saka segara dadi nelayan lan saben ndina njegur segara ngupaya iwak. Sakliyane iku akeh uga warga sing mbukak usaha ngasinake iwak .Saenggo wektu  iki desa Kedungmalang minangka salah sawijining desa pemasok iwak asin ing kabupaten Jepara.

Iwak asin saka desa Kedungmalang saben dinane disetorake manyang pasar pasar tradisional saindenging Jepara ,Kudus lan uga Demak. Sakliyane ngolah iwak asile para nelayan ing desa Kedungmalang dhewe . Para pengusaha iwak asin uga kulakan iwak seger saka desa liyane , kayata saka Pasar iwak desa Kedungmutih ,Panggung lan uga TPI Jobokutho Jepara.

Salah sawijining pengusaha iwak asin saka desa Kedungmalang yaiku Mbah Sarbonah (60) warga desa Kedungmalang RT 02 RW 02 kecamatan Kedung kabupaten Jepara. Dewekke mbukak usaha p[engolahan iwak asin iki wis ana patangpuluh tahun. Nalika iku dewekke isih prawan lan ngolah iwak saka asile wong tuwane lan tangga kiwa tengenne.

“ Yen dietung yaw is luwih saka patang puluh tahun olehku mbukak usaha nggawe iwak asin iki. Wiwitane yo nyoba nggawe sithik sakteruse dipasare saya suwe bakul sing njaluk saya akeh dadine panggona usaha diambaake lan kulakan iwak ditambahi “, ngono pratelane Mbah Sarbonah Marang PS sing sanja ing gudhang pertengahan wulan Desember iki.

Mangsa patang puluh tahun nglakoni usaha nggawe iwak asin iki pancen akeh maneka alangan . Nanging mergo tekun sabar lan tlaten usahane tetep mlaku enggo tekan dina iki. Sakliyane dilakoni dhewe anggone ngolah iwak ibu Sarbonah nduweni karyawan sing dibayar kanthi borongan. Karyawan iki ibu ibu saka tangga kiwa tengenne sing nganggur ora nduwe pagaweyan ing ngomah . Karyawan iki bageyan iris iris lan uga mepe iwak.

“ Sakliyane tak lakoni dhewe aku uga dikancani karyawan telu saben dinane . Nanging yen ngepasi iwak akeh utawa segarane rame aku tambah kanca maneh tekan sepuluh wong sing ngiwangi ngolah iawak asin “, kandhane Mbah Sarbonah.

Mbah Sarbanonah ngandharake , anane usaha pengolahan iwak asin ing desa Kedungmalang iki uga mbiyantu marang para nelayan. Amarga nalika nelayan oleh asil akeh yen ora ana sing mbukak usaha pengolahan iwak regane dadi mudhun akehutawa murah. Nanging sakwise warga mbukak usaha pengolahan iwak piro wae asile nelayan bisa ditampung kanggoi iwak asin.

Iwak Asin Lan Blenyik utawa Tempong

Maneka iwak asin diolah dening mbah Sarbonah wiwit iwak kembung , kuro , kelapan , layur , payus , teri lan isih akeh maneh liyane. Sakliyane iku uga nggawe tempong utawa blenyik yaiku iwak teri sing dikepel cilik cilik sing gedhene rong setin. Blenyik utawa tempong iki yen wayah rendeng laris banget. Mergo pengolahanne gampang banget blenyik utawa tempong iki mung dikukusake ing nduwure sego ubarampene lombok,bawang diiris iris lan wenehi minyak goreng.

Samana uga iwak asin larise yo ing wayah rendeng nalika segara ombak lan nelayan ora bisa njegur segara . Kanggo nyukupi kabutuhan lawuh sakteruse iwak asin ditokkake ing pasar pasar tradisional . Utamane wong dhaerah pegunungan sing adoh saka segara iwak asin minangka alternative lawuh segara saliyane  danging sapi ,daging ayam ,daging kebo tahu lan tempe. Yen ngonsumsi daging saben dinane bosen kala kala ya mangan lawuh iwak asin.

“ Panjaluke pasar ing produk iwak asin iki ora ana sepine . Saenggo yen ana iwak terus tak molah dadi iwak asin, Yen ora payu dak simpen sakwatara ing gudhang. Nalika wayah rendeng mesti payune . Bakul bakul iwak ing pasar tradisional nggoleki iwak asin lan blenyik “, ujare Mbah Sarbonah maneh .

Miturut Mbah Sarbonah,   saiki sakliyane dewekke ana puluhan warga desane sing uga mbukak usaha usaha nggawe iwak asin . Saenggo desa Kedungmalang saiki mujudake sentrane usaha pengolahan iwak asin. Ibu ibu sing mbiyenne ora nduwe kegiatan ing ngomah wektu iki entuk pengasilan tambahan saka usaha nggawe iwak asin. Yen wayah panas lan asil iwak sehara akeh sak dalan dalan warga mepe iwak .

Ning yakuwi merga durung ana papan kanggo mepe sing mirunggan . Warga sing mepe iwak ing dalan lan saweneh panggonan ngganggu  lalu lintas lan uga ambune kurang sedep. Kanggo ngawekani mau Ibu Sarbonah sakanca usul marang pemerintah digaweake papan kanggo mepe iwak sing diasinke. Saenggo warga ora mepe ing sapinggiring dalan maneh. Sakliyane iku yen para bakul utawa wong sing kepengin tuku iwak asin panggonane dadi siji.

“ Panjalukke marang pemerintah mbok digaweake papan khusus kanggo kegiayatan pengolahan iwak asin iki. Saenggo aku sakanco sing nduweni usaha nggawe iwak asin iki bisa nyawiji dadi siji lan ora ngganggu lingkungan utamane lalu lintas merga akeh akehe warga nggawe pemeyan iwak ing pinggire dalan gedhe “,ngono panjaluke Mbah Sarbonah.

Mbah Sarbonah ngandharake , nduweni usaha nggawe iwak asin iki kudu tekun lan telaten. Wiwit tuku iwak ing pasar terus diresiki  diuyahi lan uga di wenehi uyah . Sakteruse dipepe sing bener bener garing ben kualitase apik. Merga yen kualitase apik dimasak dadi enak rasane . Kanggo njaga kualitas senajan ana karyawan sing mbiyantu , dewekke tetep ngawasi ben asile ora gawe gelane konsumen sing tuku iwaak asin saka dewekke

“ Alhamdulillah saka usaha nggawe iwak asin iki aku bisa Umroh neng tanah suci , nyekolahake anak , ngomah omahake anak lan isih akah maneh liyane. Pokoke yen kepingin usahane lancar resepe kudu tekun laan tenanan lan aja bosenan “, kandhane Mbah Sarbonah maneh.

Zaropi perangkat desa Kedungmalang kecamatan Kedung marang PS ngandharake , usaha pengolahan iwak seger dadi iwak asin iki pancen wis ana patangpuluhan tahun. Wiwitane siji loro warga sing mbukak usaha, amarga asile lumayan tenan warga sakiwa tengene melu melu mbukak usaha. Yen ngepasi asile nelayan akeh kabeh warga sing mbukak usaha nggawe iwak asin iki mepe ing pinggire dalan gedhe. Sakliyane nyebabake kemacetan dalan merga dalan dadi ciut lan yen wayah rendheng nyebabake ambune sing kurang sedep.

Ndeleng kahanan iku Pemerintah desa uga nduweni pemikiran yen para pengrajin iwak asin iku perlu relokasi lan dipapanake ing panggonan khusus kanggo ngolah iwak . Sakliyane nggampangake pemasaran merga dipapanake dadi siji lan uga ora nganggu lingkungan merga ambune sing kurang sedep. Mula Pemerintah Desa Kedungmalang arep ngusulake marang Pemkab Jepara nggaweake panggonan sing mirunggan mujudake sentrane pengrajin iwak asin.

“ Pancen sing dadi kawigatenne pemerintah desa Kedungmalang piye carane usaha kerajinan iwak asin iki ora nganggu lalu lintas lan uga lingkungan. Utamane yen wayah rendeng angel panas iwak iwak iku gondho kurang sedep yen dipepe. Mugo mugo ana solusi ben lingkungane nyaman ora keganggu anane kerajinan iwak asin iki “, kandane Zaropi.

Mbiyen nalika wong sing mbukak usaha nggawe iwak asin iki isih siji loro bab ing nduwur ora dadi masalah. Nanging sakwise dadi akeh pancen nimbulake masalah sing perlu di tangani ben usaha iki tetep mlaku lan ora nganggu lingkungan utawa lalu lintas dalan. Koyo ing panggonan liyane pemerintah nyediyani pangonan khusus kaya ing Demak ana panggonan sentra Pengasapan iwak ing desa Wonosari , Sentra pengasapan iwak ing desa Demaan Jepara lan isih akeh liyane.( Fatkh.M )